معرفی و نقد فیلم ۷۰سی/ حس مشترک اشک و لبخند

به گزارش پایگاه خبری ۳ امتیاز، فیلم «۷۰ سی»  به کارگردانی بهرام افشاری در سال ۱۴۰۲ شمسی ساخته شد. مدت زمان فیلم ۱۰۴ دقیقه است که از ۷ آذر ماه ۱۴۰۳ در سینماهای کشور اکران شد.

این اثر سینمایی با تهیه‌کنندگی سید ابراهیم عامریان و بازی بازیگرانی همچون بهرام افشاری، هوتن شکیبا، ناهید مسلمی، سیاوش طهمورث، مهدی حسینی‌نیا، حسین پاکدل، صدف اسپهبدی و الهه حصاری تولید شده است. تیم سازنده با بهره‌گیری از تجربه‌های متنوع در عرصه سینما، سعی کرده‌اند اثری متفاوت و قابل تأمل خلق کنند.

حمزه صالحی نویسنده این فیلم بوده البته بهرام افشاری در این بخش هم تاثیر داشته و در برخی منابع از او به نام طراح قصه  یاد کردند.

شرح کوتاه داستان:

«۷۰ سی» داستان زندگی افرادی را روایت می‌کند که در پی حادثه‌ای غیرمنتظره، وارد مسیری پیچیده از تصمیمات اخلاقی و عاطفی می‌شود. او در تلاش است میان وظیفه، عشق و حقیقت تعادل برقرار کند، ولی هر تصمیمش، پیامدهایی عمیق‌تر و پیچیده‌تر به همراه دارد.

تصور اشتباه درباره ژانر فیلم:

در حالی که بر حسب تبلیغات تلویزیونی تصور می‌شد ژانر این فیلم کمدی باشد و هدف آن بیشتر نشاندن لبخند و خنده بر لب مخاطب باشد؛ اما فیلم با طنزی تلخ توام با نگاهی روانشناسانه، تقابل میان آرزوهای شخصی و مسئولیت‌های اجتماعی را به تصویر می‌کشد. در این فیلم شما با وجود اینکه از ته قلب می خندید، دقایقی بعد احتمال ناراحتی، اشک شما هم وجود دارد.

نقاط قوت فیلم «۷۰ سی»:

۱. روایت جسورانه و خلاقانه: فیلم با بهره‌گیری از سبک روایی پیچیده، توانسته توجه مخاطب را به خود جلب کند و حس کنجکاوی و تعلیق را تقویت کند.

۲. شخصیت‌پردازی قوی: کارگردان موفق شده شخصیت‌ها را به‌گونه‌ای طراحی کند که مخاطب با آن‌ها همذات‌پنداری کند، حتی اگر در موقعیت‌های نامعمول یا دشوار باشند.

۳. موسیقی متن تأثیرگذار: موسیقی متن هماهنگ با فضای فیلم است و در ایجاد حس تعلیق و درام نقش پررنگی ایفا می‌کند.

۴. بازی‌های خوب: بازیگران با اجراهای قابل قبول خود، توانسته‌اند پیچیدگی‌های روان‌شناختی و عاطفی شخصیت‌ها را به تصویر بکشند.

نقاط ضعف فیلم «۷۰ سی»:

۱. پراکندگی در انتقال پیام: فیلم در انتقال ایده‌های اصلی خود دچار پراکندگی است و گاهی مسیر داستان از انسجام خارج می‌شود.

۲. کشش بیش از حد در برخی صحنه‌ها: برخی صحنه‌ها بیش از حد طولانی هستند و می‌توانستند با تدوین مناسب‌تر، ضرباهنگ فیلم را بهبود دهند.

اگر جای کارگردان و عوامل فیلم بودیم:

۱. تمرکز بر انسجام داستانی: بیشتر به ساختار داستان توجه می‌کردم و از پراکندگی ایده‌ها و موضوعات پرهیز می‌کردم. البته تعداد این صحنه‌ها محدود است.

۲. کاهش زمان برخی صحنه‌ها: برخی صحنه‌های طولانی را کوتاه‌تر می‌کردم تا ریتم فیلم حفظ شود و مخاطب خسته نشود.

۳. تعادل بیشتر میان زیبایی‌شناسی و روایت: سعی می‌کردم در کنار تمرکز بر زیبایی بصری، روایت داستان را در اولویت قرار دهم تا جذابیت بیشتری ایجاد شود.

۴. در تبلیغات فیلم در کنار کمدی از پسوند «اجتماعی» هم یاد می‌کردم. این رویکردها می‌توانست فیلم را برای طیف گسترده‌تری از مخاطبان قابل‌درک‌تر و جذاب‌تر کند.

انتهای پیام/