نقدی بر فیلم آبی روشن؛ اشک و لبخند با بازیگران طنز

به گزارش  پایگاه خبری سه امتیاز؛ وقتی در اوج مشغله‌های زندگی حال دلم خوب نبود برای تماشای فیلم آبی روشن در چهل‌ و‌ دومین دوره جشنواره فجر رفتم. با اینکه کلی در اینترنت جستجو( سرچ) کردم چیز زیادی عایدم نشد. راستش توقع زیادی هم از این فیلم نداشتم؛ اما در سالن سینما حس خنده و گریه را همزمان با با این فیلم تجربه کردم.

با خودم فکر کردم شاید من که حال دلم خوب نیست اینطور نسبت به داستان فیلم احساساتی شدم، اما تماشاگرانی دیگری را بعد خروج از سالن سینما مشاهده کردم که اشک‌هایشان را پاک کردند. در این فیلم مفاهیم مدنظر نویسنده به خوبی در عین سادگی منتقل شده است.

*حرف‌های گفتنی بدون توجه به جزییات

البته با اینکه فیلم بابک لطفی خواجه پاشا حرف‌های زیادی برای گفتن داشت، ولی عدم توجه به جزییات گاهی به آن ضربه زده بود. فرق بین فیلم‌های سطح اول و پایین‌تر توجه آنها به جزییات است. از جمله این جزییات می‌توان توجه به لهجه، استفاده از بعضی دیالوگ‌های بچه‌گانه  برای شخصیت‌های میانسال. اگر چه به نظر می‌رسد تلاش نویسنده برای نزدیک کردن فضای فیلم با مخاطبان روز سینما  که عموماً از نسل جوان تشکیل می‌شوند ولی…

*باور پذیر با شروع معمولی

نکته منفی دیگر شروع این فیلم بود. مخاطب در ابتدای نمایش شاهد اتفاق خیلی قوی و جذب‌کننده‌ای نیست. همین موضوع باعث می‌شود با تمرکز کمتری نسبت به بقیه فیلم جلو برود. هر چند نحوه‌ی روایت داستان طوری است که چندین قصه حول خط اصلی داستان بیان می‌شود. نکته مهم دیگر این فیلم آسیب‌های اجتماعی یا خلاف‌ها را با وجود مفاهیم عنوان شده، رد نکرده است. این موضوع به باورپذیرتر شدن آن کمک کرده است.

مهران غفوریان

*بازیگران طنز در فیلم ملودرام

«آبی روشن» یک ریسک قابل توجه هم داشته؛ استفاده از بازیگران فیلم‌های طنز برای ملودرام. البته ملودرامی که خنده و گریه را با هم در پی دارد. با این حال به شخصیت‌پردازی  نقش اول فیلم یعنی مهران احمدی می‌توانست با وجود بازی بسیار خوب این بازیگر قوی‌تر باشد و بیشتر کار دربیاید.

گریمور فیلم اوج هنر خود را روی مهران غفوریان نشان داده و  بازی خوب این بازیگر باعث شده شخصیت «ایوب» در فیلم پررنگ باشد.

فیلم آبی روشن

شناسامه فیلم:

کارگردان: بابک لطفی خواجه پاشا

تهیه‌کننده: حسین میری

نویسندگان: امیر ابیلی – داوود گنجوی

انتهای پیام/